Vliegerpost
Drie maanden alweer. De tijd vliegt. Drie maanden zijn over voordat je het doorhebt. Maar eigenlijk ook weer niet. Ik heb het gevoel alsof het minstens het driedubbele was, zoveel is er in de tussentijd gebeurd. Echt, ik zou je uren kunnen vertellen wat ik heb meegemaakt de afgelopen tijd. Misschien kom ik dat ook wel een keertje doen.
Mam, ik ga opnieuw beginnen. Ik ga straks fulltime werken, en van de woningstichting moet ik over drie maanden een andere woning gevonden hebben. Je hebt me hier grootgebracht, dit is mijn thuis, maar ik moet weg van de wet. En ik weet niet of ik dat wel wil. Ik bedoel; ik voel me hier thuis, zou hier nog best wel een tijdje willen blijven. Maar tegelijk wil ik stiekem ook wel lekker in de stad wonen, in een eigen flatje ofzo. Lekker echt op mezelf.
Het voelt hier in huis eigenlijk nog steeds alsof je op vakantie bent. Je zou ook zo terug kunnen komen. Alles ligt nog min of meer waar jij het zou verwachten. Alleen je kamer is nog een beetje een rommeltje. Maar dat zou ik zo voor je opruimen als het moest.
Ik denk nog regelmatig, als ik een geluid hoor dat wel van buiten zal komen, dat ik jou hoor. Dat je de trap opkomt, of achter de computer op je toetsenbord zit te ratelen. Of dat je TV te hard staat. Maar elke keer bedenk ik me weer dat dat niet zo is, en dat ik helemaal alleen in dit huis zit. Daar zal ik wel nooit aan wennen denk ik.
Maar ik heb ook leuke dingen te vertellen: ik heb een baan! Als PHP nerd. Precies waar ik naar op zoek was. Alles wat ik in de afgelopen jaren heb geleerd, kan ik nu in de praktijk brengen. Tenminste, betaald, want ik heb op zich al aardig wat gedaan. Vrijdag begin ik, en in oktober ga ik dan bij Bakerstreet afbouwen en daar uiteindelijk stoppen. En het leuke is: het bedrijf waar ik ga werken is vlakbij Bakerstreet. Ik kan dus gewoon dezelfde route nemen.
Weet je, ik ga een nieuw leven beginnen. Dat roep ik al een tijdje naar mensen om me heen, maar nu begint het echt. Met een baan, en straks een ander huis, en misschien wel m'n rijbewijs (ja die ga ik eindelijk eens halen, je auto staat nu helemaal te verstoffen hier in de straat), is straks alles helemaal anders. Alleen ik ben nog hetzelfde. Verder niet veel.
Mam, ik mis je nog steeds, maar dat geeft niet. Het gaat goed met me, en zoals ik op je begrafenis zei: ik red me wel, en ga het naar m'n zin hebben. Daar ben ik van overtuigd. Sterker nog: ik kan niet wachten!
Dag mam. Kusje.
Peter